SS: Gavin Babes

Note: This is a part exclusive to the book version that I’ll share with you to reminisce our favorite babes, Gavin.

Context: After the Foundation Week, the Arcadian started to work on their articles and spent an overnight press work in the Arcadian office.

Enjoy reading! #SSGavinBabes

***

The next day, cups of coffee were being passed around the office. It was twelve midnight and all the desktop computers were occupied. I even brought my laptop with me and stationed myself at the conference table, typing and retyping my article. Every now and then, someone would yawn, and it would spread like virus in the entire office.

“Gising, mga kapatid!” Pia would clap random objects to startle us. “Wala pa tayo sa kalahati ng draft!”

“Gutom na ako,” Stephen muttered while blinking behind his glasses, eyes on his laptop screen.

“Kakakain lang natin ng dinner kanina,” sabi ni Pia. “Anong klaseng mga tiyan meron kayo?”

“Kasama ’yan sa paglaki,” komento ni Lawrence na busy sa pag-transfer ng files mula sa camera papunta sa computer.

“Bumili kayo diyan sa 7-Eleven.” Nagbigay si Pia ng pambili mula sa pondo. “Gavin, ikaw na.”

“Bakit ako?” reklamo niya habang nasa kabilang computer kung saan naka-open ang Adobe Photoshop at gumagawa ng layout. Napakamot siya ng ulo.

“Samahan kita?” alok ko, dahil mukhang walang gustong lumabas, and I, for one, needed some stretching.

“Sabi ko nga. Babes, tara na!” Mabilis niyang s-in-ave ang ginagawa saka tumayo.

“Bilis, Gavin, a,” biro ni Lawrence.

He chuckled. “Date muna kami, mga kapatid.”

I nudged his ribs paglabas namin ng madilim na building.

“Saka ka lang masipag kapag may kasama.”

“Basta ikaw, babes,” nakangiting aniya habang sabay kaming naglalakad sa tahimik na pathway.

“Ang weird makita ang campus na walang tao, lalo na ’pag gabi,” sabi ko.

“Takot ka?” nakangising aniya, saka siya biglang tumakbo at lumampas sa akin para iwan ako.

“Gavin, what the heck?” sigaw ko as he ran toward the back gate. Narinig ko siyang tumatawa kasabay ng pananakot niya sa akin. “Gavin, come back here!”

Hinabol ko siya hanggang sa gate, hingal na hingal dahil sa pag-iwan niya sa akin. Minsan talaga, may pagka-jerk itong si Gavin. Tumatawa pa rin siya nang magising namin ang guard sa guardhouse at pupungas-pungas na pinagbuksan kami ng gate.

“Babes, sorry na.” Sorry pero tumatawa?

Binilisan ko ang lakad hanggang sa marating ko ang convenience store malapit sa university. Pero unti-unti, tumigil ang mga paa ko nang mapansin ang mga lalaking nakaupo sa mga table, nag-iinuman at naninigarilyo. They were eyeing me and I stepped back in discomfort when Gavin wrapped his arm around my shoulder. “Babes,” he said, louder than usual. I never expected to feel such safety from that word. Babes.

Pumasok kami sa loob ng store and we bought some chips for Charlie, cups of instant noodles for Stephen, and siopao and Big Bites for the rest of the group. Siya ang may bitbit ng mga pinamili namin.

“Gavin,” sabi ko habang naglalakad kami pabalik sa university. “Did you have a girlfriend?” Sa pagkakaalam ko kasi, only Charlie had a proper girlfriend among them.

“Gusto mo ba?”

“Seryoso kasi.”

“Applications are open pero sa ’yo lang.”

I rolled my eyes at him. “Forget it.”

Hindi talaga siya makausap nang matino. Tumawa siya. He sure was doing a lot of laughing tonight.

“Meron dati, pero walang seryoso.”

“Dahil hindi ka marunong magseryoso?” tanong ko.

Umiling siya, nakangiti. “Walang rason para magseryoso. Walang patutunguhan.”

“Napaka-pessimistic mo pala.”

“Pero sa ’yo, willing ako,” nakangising aniya.

“Malandi,” bulong ko pero hindi ko naiwasang mapangiti. Ginawa niyang patungan ng braso ang ibabaw ng ulo ko habang naglalakad. Why do they love doing that? Is that an unwritten privilege for tall people like him?

“Sa ’yo lang, babes. Sa ’yo lang.”

***

Thanks for reading! #SSGavinBabes